Η γαστρίνη είναι η ορμόνη που εκκρίνεται από τα G-κύτταρα του άντρου του στομάχου και από τα νησίδια του Langerhans στο πάγκρεας.
Διεγείρεται από την αλκαλικότητα, τη διάταση του άντρου του στομάχου, τη διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου (όπως με το μάσημα, με τη διέγερση της γεύσης και της όσφρησης) και από την παρουσία πεπτιδίων, αμινοξέων, αλκοόλης ή ασβεστίου στο στομάχι.
Αναστέλλεται από τη γαστρική οξύτητα μέσω ενός συστήματος αρνητικής ανατροφοδότησης.
Ο καταβολισμός της γαστρίνης γίνεται στα νεφρά.
Η λήψη τροφής με ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες όπως επίσης και η υπογλυκαιμία που προκαλείται από την ινσουλίνη, έχουν σαν αποτέλεσμα αύξηση στην έκκριση της γαστρίνης.
Η γαστρίνη αυξάνει σε:
-
Αχλωρυδρία.
-
Ατροφική γαστρίτιδα.
-
Δωδεκαδακτυλικό έλκος.
-
Ηλικιωμένους.
-
Τελικού σταδίου νεφρική νόσο.
-
Γαστρικό έλκος.
-
Υπερπλασία των κυττάρων G.
-
Υπερπαραθυρεοειδισμό.
-
Πεπτικό έλκος.
-
Κακοήθη αναιμία.
-
Μετά από βαγοτομή.
-
Πυλωρική απόφραξη.
-
Καρκίνο του στομάχου.
-
Ουραιμία.
-
Χρήση φαρμάκων καταστολής του γαστρικού οξέος (αντιόξινα, ανταγωνιστές των H2 υποδοχέων της ισταμίνης, αναστολείς της αντλίας πρωτονίων).
-
Σύνδρομο Zollinger-Ellison.
Παράγοντες που συμβάλλουν σε μη φυσιολογικές τιμές μέτρησης της γαστρίνης:
-
Αιμόλυση του δείγματος
-
Λιπαιμικά δείγματα
-
Λήψη φαρμάκων
