Η παρωτίδα είναι ο μεγαλύτερος σιελογόνος αδένας.
Η εμφάνιση μιας διόγκωσης στην περιοχή της κάτω γνάθου, στην παρειά ή στην περιοχή μπροστά και κάτω από το πτερύγιο του αυτιού μπορεί να υποδηλώνει όγκο της παρωτίδας και είναι απαραίτητο να διερευνηθεί.
Οι όγκοι των σιελογόνων αδένων αποτελούν το 5% των όγκων της κεφαλής και του τραχήλου.
Το 80% είναι καλοήθεις, αλλά δεν αποκλείεται να είναι και κακοήθεις.
Συνήθως οι καλοήθεις όγκοι εμφανίζονται ως μαλακή, ευκίνητη και ανώδυνη μάζα στο πρόσωπο. Οι συνηθέστεροι καλοήθεις όγκοι της παρωτίδας είναι το πλειόμορφο αδένωμα και το κυσταδενολέμφωμα (ή όγκος Warthin),ο οποίος σε ένα ποσοστό 10% εμφανίζεται αμφοτερόπλευρα, το μονόμορφο αδένωμα και το ογκοκύττωμα.
Η απότομη αύξηση, ο πόνος, η παράλυση του προσωπικού νεύρου ή η εξέλκωση του δέρματος αποτελούν στοιχεία πιθανής κακοήθειας. Οι πιο συχνοί κακοήθεις όγκοι είναι το βλεννοεπιδερμοειδές καρκίνωμα και ο κυψελοειδής όγκος.
Η έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία φαίνεται να σχετίζεται με την ανάπτυξη καρκινώματος. Η παρουσία του ιού Epstein-Barr (EBV) σχετίζεται με την ανάπτυξη λεμφοεπιθηλιακών καρκινωμάτων σε πληθυσμούς της Ασίας.
Συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελμάτων σχετίζονται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου των σιαλογόνων αδένων (βιομηχανία καουτσούκ, προϊόντα Νi, εργάτες ξύλου, έκθεση σε άσβεστο). Το κάπνισμα φαίνεται να σχετίζεται με αυξημένη συχνότητα ανάπτυξης όγκων του Warthin.
Οιστρογονικοί υποδοχείς έχουν ανευρεθεί σχεδόν στο 80% των σιαλογόνων αδένων χωρίς όμως σαφή κλινική σημασία. Προγεστερονικοί υποδοχείς έχουν επίσης ανιχνευθεί στους σιαλογόνους αδένες.
Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με υπέρηχο, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, βιοψία με λεπτή βελόνη (FNA) και σπινθηρογράφημα Tc-99m. Tο ακριβές αποτέλεσμα θα το δώσει η ιστολογική εξέταση μετά από την αφαίρεση του όγκου.
Πηγές
Spiro RH. Diagnosis and pitfalls in the treatment of parotid tumors. Semin Surg Oncol; 7:20-41991.
Magnano M. et al. Treatment of malignant neoplasms of the parotid gland. Otolaryngol Head Neck Surg Nov; 121 (5):627-32, 1999.
Tucker, A.S & Mietich, I.Q. (2010). Salivary Glands, Development, Adaptations and Disease. Karger AG, Basel.
