Με βάση την έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Progressin Neuro-Psychopharmacology & Biological Psychiatry’ και πραγματοποιήθηκε από ερευνητές των University of South Florida, Columbia University, και New York State Psychiatry Institute, φαίνεται πως εντοπίστηκε το γονίδιο του “πολεμιστή” ή αλλιώς το γονίδιο που καθιστά τις γυναίκες πιο ευτυχισμένες.
Οι επιστήμονες εξήγησαν ότι η χαμηλή έκφραση του γονιδίου MAOA συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας σε ενήλικες γυναίκες.
Το MAOA στοχεύει το ένζυμο που διασπά τους ίδιους νευροδιαβιβαστές που στοχεύουν πολλά αντικαταθλιπτικά, δηλαδή σεροτονίνη και ντοπαμίνη.
Η εκδοχή της χαμηλότερης έκφρασης του γονιδίου ενθαρρύνει υψηλότερα επίπεδα μονοαμίνης, που οδηγεί στο να παραμένουν στον εγκέφαλο υψηλότερες ποσότητες νευροδιαβιβαστών και αυτό βελτιώνει τη διάθεση.
Ο Chen, μελέτησε στοιχεία 193 γυναικών και 152 αντρών που είχαν λάβει μέρος σε έρευνα για την ψυχική υγεία. Μετά από ανάλυση του DNA τους για την ποικιλομορφία του γονιδίου MAOA χρησιμοποιήθηκε κλίμακα ευρείας χρήσεως που μετρά τα επίπεδα ευτυχίας.
Ανακάλυψαν ότι γυναίκες με χαμηλή έκφραση του MAOA ήταν πολύ περισσότερο ευτυχισμένες σε σχέση με γυναίκες που δεν είχαν τέτοια αντίγραφα. Γυναίκες με ένα αντίγραφο είχαν υψηλότερο σκορ και ακόμα υψηλότερο όσες είχαν 2 αντίγραφα.
Παρόμοια ποσοστά αντρών είχαν τον τύπο χαμηλής έκφρασης του MAOA, ωστόσο δεν ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας.
Οι γυναίκες έχουν πολύ χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης σε σχέση με τους άντρες. Πιθανόν τα υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης στους άντρες ουδετεροποιούν την επίδραση ευτυχίας, του MAOA, υποδεικνύει ο Chen.
Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι γενετικοί παράγοντες είναι πιθανόν υπεύθυνοι για το 35 έως 50% της ποικιλίας όσον αφορά την ευτυχία των ανθρώπων. Είναι σημαντικό να πραγματοποιηθούν νέες έρευνες για να ανακαλυφθούν ποια γονίδια επηρεάζουν την υποκειμενική ευεξία.
Η ευεξία και ευτυχία καθενός δεν καθορίζεται μόνο από ένα γονίδιο.
Ο τρόπος που βλέπουμε και καταννοούμε την ευτυχία, μάλλον είναι καθαρά προσωπικός.
Υπάρχουν πολλές γέφυρες που χτίζει η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με τις εμπειρίες του περιβάλλοντος, προκειμένου τα ουσιαστικά θέλω και τα μπορώ να χτίσουν όμορφα συναισθήματα και να απεικονίσουν την ευτυχία με τον τρόπο που ο καθένας μας ονειρεύεται.
Πηγές:
Progress in Neuro-Psychopharmacology & Biological Psychiatry www.iatronet.gr
