Η υποτονική υπονατριαιμία αποτελεί τη συχνότερη μορφή υπονατριαιμίας.
Όταν η πρόσληψη νερού είναι μεγαλύτερη από την ικανότητα αποβολής του από τους νεφρούς, επέρχεται αραίωση των διαλυτών ουσιών, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη υποωσμωτικότητας και υποτονικότητας.
Οι νευρολογικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν κεφαλαλγία, ναυτία, εμετούς, μυική αδυναμία, ληθαργικότητα, τρόμο, ασυνέργεια, αισθητικές διαταραχές και μειωμένα τενόντια αντανακλαστικά.
Η υποτονικότητα μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη εγκεφαλικού οιδήματος που αποτελεί επιπλοκή απειλητική για τη ζωή.
Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εικόνα και το ιστορικό παρουσίασης των συμπτωμάτων, με αξιολόγηση της γενικής εξέτασης αίματος και ούρων, με βιοχημικό έλεγχο αίματος και ούρων που συμπεριλαμβάνεται και η μέτρηση της συγκέντρωσης του νατρίου, με την μέτρηση αερίων αρτηριακού αίματος, το ΗΚΓ, την ακτινογραφία θώρακα, την διενέργεια αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου.
Πηγές
Mokdad AH, Ford ES, Bowman BA, et al. Prevalence of obesity, diabetes, and obesity-related health risk factors, 2001. JAMA 2003; 289(1): 76-79.
Hansson L, Zanchetti A, Carruthers SG, et al. Effects of intensive bloodpressure lowering and low-dose aspirin in patients with hypertension: principal results of the Hypertension Optimal Treatment (HOT) randomised trial. HOT Study Group. Lancet 1998; 351: 1755-1762.
