Η τετραπληγία ορίζεται διεθνώς αναφορικά με την ταξινόμηση των βλαβών του νωτιαίου μυελού (American Spinal Injury Association Impairment Scale, Asia IS) ως «διαταραχή ή απώλεια της κινητικής ή και της αισθητήριας λειτουργίας στα αυχενικά τμήματα του νωτιαίου μυελού, λόγω της βλάβης των νευρικών ινών μέσα στο νωτιαίο σωλήνα.
Η τετραπληγία μπορεί να οφείλεται σε:
–Αυτοάνοσο νόσημα
-Τραυματισμό
-Λοίμωξη
-Στένωση του νωτιαίου μυελού
-Τραύμα στον αυχένα
Συμπτώματα
-Σταδιακή απώλεια της λειτουργίας των χεριών, με εξασθένιση των κινητικών και αισθητήριων λειτουργιών
-Αδυναμία κίνησης αρθρώσεων
-Αδυναμία συντονισμού κινήσεων
-Μυϊκοί σπασμοί
–Παράλυση των μυών του κορμού
Η θεραπεία ενός παραπληγικού ή ενός τετραπληγικού ασθενούς, αν δεν είναι αναστρέψιμη η βλάβη, έγκειται στη σταθεροποίηση της κατάστασής του και την πρόληψη περαιτέρω βλάβης. Υπάρχει ανάγκη παρακολούθησης από πολλές ιατρικές ειδικότητες.
Οι ασθενείς υποβάλλονται σε φυσικοθεραπείες και εργασιοθεραπείες προσπαθώντας να βελτιώσουν την όποια κίνηση μπορούν να έχουν αλλά και ευθυγραμμίζοντας το σώμα αποτρέποντας τις παραμορφώσεις.
Για τον παραπληγικό-τετραπληγικό ασθενή η κατάσταση επηρεάζει πολύ αρνητικά την ψυχολογία του. Σημαντική είναι, λοιπόν, και η συμβολή του Ψυχολόγου ή του Ψυχιάτρου για να μπορέσει να βοηθήσει τον ασθενή να προσαρμοστεί στη νέα του κατάσταση.
Η παραπληγία ή τετραπληγία δημιουργεί στον ασθενή και το περιβάλλον του το αίσθημα της απώλειας. Επίσης έχουμε το αίσθημα του πένθους, καθώς ο ασθενής δυσκολεύεται να αποχαιρετήσει αυτό που έχει χάσει. Αρνείται και εκδηλώνει, ειδικά τις πρώτες εβδομάδες, επιθετικότητα και κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί να εκφράζεται με αυτοκαταστροφικές πράξεις, άρνηση θεραπείας, επιθετικές αντιδράσεις.
Η παραπληγία και τετραπληγία είναι κινητικές αναπηρίες, επομένως τόσο ο ασθενής όσο και η οικογένειά του «αναγκάζονται» να αλλάξουν ρόλους, δραστηριότητες, σκοπούς. Πρόκειται για μια συνεχής δοκιμασία προσαρμογής.
Η ψυχολογική υποστήριξη οφείλει να περιλαμβάνει, όχι μόνο τον ασθενή, αλλά και το περιβάλλον του.
Με βάση το διαδικτυακό άρθρο στην http://www.iefimerida.gr/ ,ένα σημαντικό βήμα για να αποκαταστήσουν την κίνηση των άνω άκρων παράλυτων ανθρώπων, έκαναν επιστήμονες στη Βρετανία που χρησιμοποίησαν μια νέα γονιδιακή θεραπεία για να αποκαταστήσουν τη βλάβη στο νωτιαίο μυελό πειραματόζωων.
Οι αρουραίοι, που είχαν υποστεί βλάβη στο νωταίο μυελό τους και είχαν παραλύσει, ήταν πλέον σε θέση μόνοι τους να πιάνουν κύβους ζάχαρης με τα μπροστινά άκρα τους και να τους τρώνε.
Αν και ακόμη η έρευνα βρίσκεται σε αρχικό στάδιο και δεν έχει δοκιμασθεί σε ανθρώπους, οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ελίζαμπεθ Μπράντμπερι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Brain», δήλωσαν αισιόδοξοι ότι κάποια μέρα στο μέλλον θα επιτευχθεί η αποκατάσταση της κίνησης των χεριών των παράλυτων ανθρώπων.
Η νέα γονιδιακή θεραπεία δεν είναι ακόμη έτοιμη να δοκιμασθεί κλινικά σε παράλυτους ανθρώπους, γιατί θα πρέπει να πραγματοποιηθούν και άλλες μελέτες σε μεγαλύτερα ζώα, έτσι ώστε να διασφαλισθεί ότι η θεραπεία θα είναι ασφαλής.
