Το σύνδρομο Meniere είναι μία ασθένεια του έσω ωτός που προκαλεί επεισόδια ιλίγγου, εμβοές ωτών, αίσθημα πληρότητας ή πίεσης στο αυτί και παροδική απώλεια ακοής.
Το σύνδρομο Meniere εκδηλώνεται στο 0.2 % του πληθυσμού. Στα 2/3 των περιπτώσεων η πάθηση περιορίζεται στο ένα αυτί, ενώ στο 1/3πάσχουν και τα δύο αυτιά.
Οι μελέτες δείχνουν ότι η νόσος προσβάλλει περίπου 200 στα 100000 άτομα. Η πλειοψηφία των ατόμων με σύνδρομο Meniere είναι άνω των 40 ετών με ίση κατανομή μεταξύ αντρών και γυναικών.
Αιτία
Η κρίση του συνδρόμου Meniere πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα της αύξησης της πίεσης του υγρού του έσω ωτός, δηλαδή της ενδολέμφου. Πρόσφατα οι μελέτες έχουν εστιαστεί στο θέμα της αυτοάνοσης αιτιολογίας της νόσου. Παρόλα αυτά η αιτία της νόσου θεωρείται ακόμη άγνωστη. Συχνά αποδίδεται σε ιογενή λοίμωξη του έσω ωτός, κληρονομική προδιάθεση, ή τροφική αλλεργία.
Συμπτώματα
-Eπεισοδιακός ίλιγγος (μια αίσθηση περιστροφής)
-Aπώλεια ακοής
-Eμβοές (βούισμα ή κουδούνισμα στο αυτί)
-Mια αίσθηση πληρότητας στο προσβεβλημένο αυτί
-Η απώλεια ακοής είναι συχνά διαλείπουσα, που συμβαίνει κυρίως κατά τη διάρκεια των επιθέσεων του ιλίγγου
-Ο δυνατός ήχος μπορεί να φαίνεται παραμορφωμένος και να προκαλέσει δυσφορία.
-Συνήθως, η απώλεια ακοής αφορά κυρίως τις χαμηλότερες συχνότητες, αλλά με την πάροδο του χρόνου αυτό τις επηρεάζει συχνά τους όλες.
Τα επεισόδια τυπικά διαρκούν από 20 λεπτά έως 4 ώρες.
Τα άτομα με νόσο του Meniere έχουν ευαίσθητο εσωτερικό αυτί και είναι πιο ευαίσθητα σε παράγοντες, όπως η κόπωση και το στρες, που μπορεί να επηρεάσουν τη συχνότητα των επιθέσεων.
Η περιοδική ανάμειξη της ενδολέμφου και περιλέμφου συχνά προκαλεί καταστροφή των τριχωτών κυττάρων του έσω ωτός. Αυτό είναι μία διαδικασία που συμβαίνει με την πάροδο των χρόνων, που μπορεί να οδηγήσει σε μονόπλευρη απώλεια ακοής. Τα τριχωτά κύτταρα του κοχλία είναι τα πιο ευαίσθητα ενώ τα τριχωτά κύτταρα της αίθουσας είναι πιο ανθεκτικά. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προοδευτική χρόνια αστάθεια ενώ αποτελεί ικανοποιητική εξήγηση για τις περιοδικές κρίσεις καλοήθους παροξυσμικού ίλιγγου θέσεως.
Διάγνωση
Η διάγνωση βασίζεται:
-Στην αναγνώριση των κλινικών συμπτωμάτων
-Στον ακουολογικό έλεγχο
-Στο ακοόγραμμα, ηλεκτρονυσταγμογράφημα
-Στις εξετάσεις αίματος
-Στην μαγνητική τομογραφία
Πηγές
https://www.meniq.net/gallery.php?id=15&language=gr
http://www.hellasorl.gr/ViewShopStaticPage.aspx?ValueId=3039
