Είναι οξεία ή χρόνια παρασίτωση των ιστών του ανθρώπου και άλλων ξενιστών.
Οφείλεται στην ηπατοπνευμονική ή την σωματική μετανάστευση προνυμφών παρασίτων, όπως Toxocara canis, Toxocara cati, Toxascaris leonina, Baylisascaris procyonis, Ancylostoma caninum κ.ά.
Ο άνθρωπος μολύνεται συνήθως μέσω δέρματος ή από την κατάποση αυγών μέσω μολυσμένης τροφής.
Όταν η μόλυνση γίνεται με μεγάλο αριθμό παρασίτων, οι μηχανισμοί άμυνας του ξενιστή επιτρέπουν την μετανάστευση των προνυμφών στους πνεύμονες, ενώ στις μολύνσεις σε ανοσοκατεσταλμένους ξενιστές, οι προνύμφες είναι δυνατόν να φθάσουν μέσω του αίματος στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Οι σπλαχνικές μεταναστεύουσες προνύμφες μπορεί να προκαλέσουν αιματολογική και ανοσολογική αντίδραση του ξενιστή με εργαστηριακά ευρήματα την λευκοκυττάρωση, την ηωσινοφιλία, την αύξηση μη ειδικών αντισωμάτων. Η υπερλευκωματιναιμία είναι συνηθισμένη, η IgE αυξημένη και η γ-GT σε επίσης αυξημένα επίπεδα.
Πηγές
Beaver P. C., Jung R. C., Cupp E. W., Clinical Parasitology, 9th Edition, Philadelphia 1984.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Παρασιτικά Νοσήματα των Ζώων και του Ανθρώπου. Πρωτοζωώσεις, Ελμινθώσεις, Αρθροποδώσεις. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2003.
