Το Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας προώρων ή «Σύνδρομο Υαλοειδούς Μεμβράνης» είναι νόσημα κυρίως των πρόωρων νεογνών που οφείλεται σε ανεπάρκεια του επιφανειοδραστικού παράγοντα και εκδηλώνεται κλινικά με αναπνευστική δυσχέρεια διαφόρου βαθμού βαρύτητας.
Ο επιφανειοδραστικός παράγοντας είναι μια ουσία που αποτελείται κυρίως από λιπίδια, ορισμένες πρωτείνες και μικρές ποσότητες υδατανθράκων και επαλείφει τα τοιχώματα των τελικών αναπνευστικών μονάδων του πνεύμονα. Από τα φωσφολιπίδια τη μεγαλύτερη ποσότητα αποτελεί η λεκιθίνη. Η παραγωγή και έκκριση του γίνεται από ειδικά κύταρα του τοιχώματος των κυψελίδων, τα πνευμονιοκύτταρα τύπου Il.
Η πιθανότητα εμφάνισης του συνδρόμου είναι ανάλογη με το φύλο (άρρενα), την ηλικία κυήσεως και το βάρος γέννησης. Μικρότερη ηλικία κύησης και μικρότερο βάρος συσχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης του.
Τα βρέφη με σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας εμφανίζουν συμπτώματα αναπνευστικής δυσχέρειας, όπως ταχύπνοια, αναπέταση των ρινικών πτερυγίων, γογγυσμό, ταχυκαρδία και κυάνωση αμέσως ή λίγες ώρες μετά τη γέννηση.
Πηγές
Farrel Pm and Avery ΜΕ. State of the art: hyaline membrane disease. Am Rev Resp Dis 1975, ΠΙ: 667.
Gerhardt Τ, Bancalari Ε. Chest wall compliance in full term and premature infants. Acta Pediatr Scand 1980, 69: 359.
