Συμφύσεις ονομάζουμε τη δημιουργία συνδέσεων μεταξύ των επιφανειών δυο ή περισσότερων γειτονικών οργάνων ή ιστών, τα οποία φυσιολογικά δε συνδέονται μεταξύ τους, μέσω της ανάπτυξης ινώδους συνδετικού ιστού.
Υπολογίζεται ότι το 90% των συμφύσεων είναι μετεγχειρητικές.
Οι συμφύσεις μεταβάλλουν τη φυσιολογική αρχιτεκτονική της περιτοναϊκής κοιλότητας και μπορούν να προκαλέσουν δυσλειτουργία των οργάνων που εμπλέκονται.
Οι συνήθεις επιπλοκές περιλαμβάνουν:
• Εντερική απόφραξη.
• Χρόνιο κοιλιακό πόνο.
• Υπογονιμότητα. 20-40% των περιπτώσεων υπογονιμότητας είναι αποτέλεσμα συμφύσεων.
• Αυξημένη δυσκολία και αύξηση της συχνότητας των επιπλοκών σε μετέπειτα επεμβάσεις.
Εξετάσεις, από τις οποίες μπορεί να προκύψουν ενδείξεις για συμφύσεις, είναι (πέρα από το λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και την κλινική εξέταση) η διάβαση του λεπτού εντέρου, η μαγνητική εντερογραφία, η αξονική τομογραφία και η διαγνωστική λαπαροσκόπηση.
