Η πλειονότητα των όγκων μαλακών μορίων σε οποιοδήποτε σημείο των άκρων έχει καλοήθεις χαρακτήρες.
Τα σαρκώματα αποτελούν λιγότερο από το 1% των κακοήθων νεοπλασμάτων και με θνησιμότητα στο 50% συνολικά.
Όλοι οι όγκοι μαλακών μορίων πρέπει να προσεγγίζονται με προσοχή γιατί δεν υπάρχει απόλυτος κλινικός δείκτης διαχωρισμού των καλοήθων από τους κακοήθεις όγκους.
Η συστηματική κλινική εξέταση του ασθενή πρέπει να γίνεται γιατί μερικά είδη σαρκωμάτων, όπως το επιθηλιοειδές και το υμενικό, μεθίστανται στους επιχώριους λεμφαδένες. Γενικά, όμως, τα σαρκώματα δίνουν μεταστάσεις στους πνεύμονες.
Τα κλινικά χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν την πιθανότητα κακοήθειας είναι: πόνος και αίσθημα τάσης, μεγάλο μέγεθος, αύξηση του μεγέθους, εντόπιση βαθύτερα της υποδόριας περιτονίας, μη ευκίνητες δομές, πυρετός, απώλεια βάρους ή αδιαθεσία και καταβολή
Η διάγνωση μπορεί να γίνει με το υπερηχογράφημα μαλακών μορίων, τη μαγνητική τομογραφία, τη διενέργεια βιοψίας.
