Οι όγκοι μαλακών μορίων διακρίνονται σε καλοήθεις και κακοήθεις.
Καλοήθεις
Σπήλοι: δημιουργούνται από συναθροίσεις των μελανοκυττάρων.
Λίπωματα: δεν παρουσιάζουν συνήθως συμπτώματα, ποικίλλουν σε μέγεθος και θέση είναι κινητά, ευπίεστα και δεν μικραίνουν σε μέγεθος.
Αιμαγγειώματα: απαντώνται και σε πολύ μικρές ηλικίες και μπορεί να επιπλακούν παρουσιάζοντας εξελκώσεις.
Λεμφαγγειώματα: παρατηρούνται κυρίως στον αυχένα στο κεφάλι και στις μασχαλιαίες περιοχές.
Ινώματα: αυξάνουν σε μέγεθος αργά και προέρχονται από ινοβλάστες.
Νευροϊνώματα: αποτελούν όγκους του νευρικού ελίτρου των περιφερικών νεύρων και συχνά συνοδεύουν την Νευροϊνωμάτωση (Νόσος του Von Recklinghausen).
Κακοήθεις
Κακόηθες Ιστιοκύττωμα: πρόκειται για το πιο κοινό τύπο σαρκώματος του θωρακικού τοιχώματος. Τα 2/3 των ασθενών είναι άντρες και παρουσιάζεται κυρίως σε ηλικίες από 50 έως 70 ετών. Προέρχονται από μυικά κύτταρα. Έχουν όμως υψηλά ποσοστά επανεμφάνισης.
Ραβδομυοσάρκωμα: προέρχεται από τους σκελετικούς μύες. Συχνά προσβάλει μικρές ηλικίες.
Λιποσάρκωμα: οι συχνότερες ηλικίες που εμπλέκονται είναι μεταξύ 40 και 60 ετών. Προέρχονται από λιποκύτταρα και λιποβλάστες.
Λειομυοσάρκωμα: προέρχεται από τις λείες μυϊκές
