Η νοσογόνος παχυσαρκία ορίζεται από τη σχέση ύψους και βάρους, η οποία καλείται Δείκτης Μάζας Σώµατος ή αλλιώς BMI και προκύπτει από τη διαίρεση του βάρους (σε κιλά ), µε το ύψος (σε µέτρα, στο τετράγωνο).
Ως νοσογόνος παχυσαρκία ορίζεται ΒΜΙ άνω του 40, χωρίς κανένα συνοδό νόσημα, ή ΒΜΙ άνω του 35 όταν υπάρχουν τουλάχιστον δυο συνοδά νοσήματα.
Η χειρουργική της παχυσαρκίας κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια λόγω των µετρίων αποτελεσμάτων που έχουν οι φαρμακευτικές λύσεις, αλλά και οι δίαιτες.
Η παχυσαρκία ευθύνεται για µία πληθώρα νοσημάτων, όπως: σακχαρώδης διαβήτης τύπου, αρτηριακή υπέρταση και καρδιοαγγειακά προβλήματα, προβλήματα στις αρθρώσεις, αναπνευστικές διαταραχές, χολολιθίαση, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, δυσλιπιδαιµία, υπογονιμότητα και διαταραχές της περιόδου, ακράτεια ούρων, κατάθλιψη.
Η παθογένεια της παχυσαρκίας είναι αρκετά πολύπλοκη.
Σπουδαιότερος προδιαθεσιακός παράγοντας θεωρείται η κληρονομικότητα.
Ο υπερσιτισμός στην παιδική ηλικία επηρεάζει αρνητικά το μεταβολικό ρυθμό, αυξάνει τον αριθμό των λιποκυττάρων και προδιαθέτει στην εμφάνιση παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή.
Η επίδραση διαφόρων κοινωνικών, μορφωτικών, οικονομικών και ψυχολογικών παραγόντων, η έλλειψη ενημέρωσης, η καθιστική ζωή και η ανθυγιεινή διατροφή μπορεί να οδηγήσουν εύκολα στην παχυσαρκία, ενώ επιπρόσθετα, ορισμένοι ψυχογενείς παράγοντες, το άγχος και το στρες ευνοούν την παχυσαρκία (ψυχογενής θεωρία).
