Η νόσος του Crohn ανήκει στα ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου και μπορεί να προσβάλλει ολόκληρο τον πεπτικό σωλήνα από το στόμα μέχρι και τον πρωκτό. Οι τρεις κύριες θέσεις εντοπίσεως της νόσου αφορούν το λεπτό έντερο (30%), το λεπτό και το παχύ έντερο συγχρόνως (30-40%) και τέλος, το παχύ έντερο μόνο (20-30%). Η νόσος του Crohn, σε αντίθεση με την ελκώδη κολίτιδα που προσβάλλει μόνο τον βλεννογόνο, εκτείνεται σε όλες τις στιβάδες του εντερικού τοιχώματος.
Χαρακτηριστικά για τη νόσο συμπτώματα είναι:
- οι κολικοειδείς πόνοι
- συμπτωματολογία δυσαπορρόφησης
- πυρετική κίνηση
- απώλεια βάρους
- μετεωρισμός, ναυτία και έμετος μετά τα γεύματα
- η αιμορραγία
- περιπρωκτικές αλλοιώσεις (ραγάδες, συρίγγια)
- οροαρνητική αρθρίτιδα (θα15% – 45% των ασθενών που πάσχουν από την νόσο)
- αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
- αφθώδεις έλκη του στοματικού βλεννογόνου
- οζώδες ερύθημα (15% των ασθενών που πάσχουν από την νόσο)
- γαγγραινώδης πυοδερμία (2%)
- οφθαλμικές εκδηλώσεις με συχνότερη την επισκληρίτιδα, στο 6% των ασθενών
- ηπατικές επιπλοκές στο 5% των ασθενών. Οι επιπλοκές αυτές γίνονται εμφανείς, με την αύξηση των τρανσαμινασών με λιπώδη διήθηση του ήπατος είτε λόγω διαταραχών της θρέψης είτε επίδραση των φαρμάκων που δίνονται ως θεραπεία για την φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.
Οι μεταβολικές διαταραχές που εμφανίζει η νόσος Crohn είναι η νεφρολιθίαση και διακοπή της εντεροηπατικής κυκλοφορίας, η χολολιθίαση, η μεταβολική οστεοπάθεια λόγω δυσαπορρόφησης βιταμίνης D και χρησιμοποίηση στεροειδών, η οξεία παγκρεατίτιδα, η πλευροπερικαρδίτιδα, η ινώδης κυψελίτιδα, η αποφρακτική βραγχιολίτιδα, η αμυλοείδωση.
Διάγνωση
Ο πρώτος εργαστηριακος έλεγχος περιλαμβάνει την γενική αίματος, την ταχύτητα καθίζησης ερυθρών, την CRP, τη μέτρηση του σιδήρου, Β12, φυλλικού οξέος, ινωδογόνου, αλβουμίνης και ηλεκτρολυτών ορού. Ο έλεγχος θα πρέπει επίσης να συμπληρώνεται με καλλιέργειες και παρασιτολογικές εξετάσεις κοπράνων για αποκλεισμό λοιμώξεων του γαστρεντερικού που πιθανόν να αποτελούν την αιτία των συμπτωμάτων. Μπορεί να ζητηθεί καλπροτεκτίνη κοπράνων, και έλεγχος της τοξίνης του Clostridium difficile.
Η διάγνωση της νόσου Crohn γίνεται κυρίως με κολονοσκόπηση ή με ειδική απεικόνιση του λεπτού εντέρου με μαγνητική τομογραφία. Με την κολονοσκόπηση ο γιατρός είναι σε θέση να πάρει βιοψίες.
Η ενδοσκόπηση του παχέος εντέρου και σε ορισμένες περιπτώσεις του τελικού ειλεού, καθώς και η γαστροσκόπηση, θα παράσχουν σημαντικές διαγνωστικές πληροφορίες για την ακριβή εντόπιση όσο και βαρύτητα προσβολής της νόσου.
Πηγές
http://www.crohnhellas.gr/files/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82%20%CE%9F%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%91%CF%83%CE%B8%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%9D%CF%8C%CF%83%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20Crohn.pdf
Swartz, M,. 2011. Κλινική διάγνωση, ιστορικό και φυσική εξέταση. Αθήνα: Εκδόσεις Λαγός
Hanauer SB (1996). Inflammatory bowel disease. N Engl J Med, 334-841-848
Clickman, M., (1988). Φλεγμονώδης Νόσος του Εντέρου, Αθήνα ,Εκδόσεις: Παρισιανού
