Είναι η συχνότερη καρδιακή αρρυθμία και με κριτήριο τη διάρκεια των επεισοδίων, η χαρακτηρίζεται ως παροξυσμική, εμμένουσα, μακροχρόνια εμμένουσα και μόνιμη.
Τα συνήθη καρδιακά αίτια είναι η αρτηριακή υπέρταση, η στεφανιαία νόσος, η καρδιακή ανεπάρκεια, οι βαλβιδοπάθειες, οι μυοκαρδιοπάθειες, η περικαρδίτιδα.
Παράγοντες κινδύνου μπορεί να αποτελούν ο υπερπαραθυροειδισμός, η παχυσαρκία, οι οξείες λοιμώξεις, οι πνευμονικές και οι ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
Τα συμπτώματα αναφέρουν κόπωση, ζάλη, ταχυπαλμία, δύσπνοια, στηθάγχη, συγκοπτικά και εμβολικά επεισόδιά.
Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εικόνα του ασθενούς, και επιβεβαιώνεται με το ηλεκτροκαρδιογράφημα, το διοισοφάγειο υπερηχογράφημα καρδιάς, το διαθωρακικό υπερηχογράφημα καρδιάς, την ακτινογραφία θώρακος, την αξονική και μαγνητική τομογραφία και την εικοσιτετράωρη καταγραφή με holter ρυθμού.
Οι εργαστηριακές εξετάσεις περιλαμβάνουν την γενική αίματος, τον έλεγχο των ορμονών του θυρεοειδούς, τον έλεγχο πήξης άιματος, την μέτρηση σακχάρου, ουρίας, κρεατινίνης, χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων, HDL, LDL, των λιπιδίων, της CPK, του Να, Κ, Ca.
Πηγές
Aronow WS. Management of the older person with atrial fibrillation. J Am Geriatr Soc. Jun 1999;47(6):740- 8
AFFIRM Investigators. Baseline characteristics of patients with atrial fibrillation: the AFFIRM Study. Am Heart J. Jun 2002;143(6):991-1001.
