Η θόλωση του κρυσταλλοειδούς φακού του ματιού λέγεται καταρράκτης.
Ο φυσικός φακός του ματιού είναι διαυγής. Μέσα από αυτόν περνάει το φως για να φτάσει στον αμφιβληστροειδή χιτώνα στην οπίσθια επιφάνεια του ματιού. Με την πάροδο της ηλικίας, ο φακός αυτός χάνει την αρχική του σύσταση και θολώνει (γεροντικός καταρράκτης).
Η συχνότητα του καταρράκτη είναι 50% σε ανθρώπους ηλικίας 65 – 74 ετών και αυξάνεται σε 70% σε ηλικίες άνω των 75 ετών.
Ο καταρράκτης δεν είναι προνόμιο μόνο των ηλικιωμένων. Νεαρά άτομα, ακόμα και βρέφη, μπορεί να παρουσιάσουν καταρράκτη και από άλλες αιτίες (τραυματισμοί, φάρμακα, ασθένειες, ακτινοβολίες) ή ακόμα και να υπάρχει από τη γέννηση (συγγενής καταρράκτης).
Συμπτώματα
-
Μειωμένη μακρινή ή κοντινή όραση
-
Εξασθένηση στην αντίληψη των χρωμάτων
-
Θάμβος & μείωση της ευαισθησίας των αντιθέσεων σε φωτεινό περιβάλλον
-
Εμφάνιση ή επιδείνωση μυωπίας
-
Λάμψεις και αντανακλάσεις γύρω από ορισμένα αντικείμενα
Θεραπεία
Ο καταρράκτης αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση
Ο γιατρός που θα αναλάβει την ευθύνη της επέμβασης, θα αφαιρέσει τον θολωμένο φακό του ματιού και στη θέση του θα τοποθετήσει έναν ειδικό συνθετικό φακό.
Οι πιθανές επιπλοκές έπειτα από επέμβαση καταρράκτη είναι οι εξής:
-
Φλεγμονή: Υπάρχει περίπτωση να πρηστεί το μάτι, χωρίς να υπάρχει λοίμωξη.
-
Δευτεροπαθής καταρράκτης: Τα κύτταρα μπορεί να πολλαπλασιαστούν κάτω από τον ενδοφθάλμιο φακό σε περίπου 30% του συνόλου των εγχειρήσεων καταρράκτη, κάνοντας το οπίσθιο τοίχωμα της κάψας, που κρατάει τον νέο σας φακό στη θέση του, να γίνει θολό.
-
Ρήξη της οπίσθιας κάψας
-
Ενδοφθάλμια λοίμωξη
-
Διαρροή τομής στον κερατοειδή
-
Αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς (φωταψίες, θάμβος όρασης, θολή κεντρική όραση, εξιδρώματα)
-
Κυστοειδές οίδημα της ωχράς κηλίδας: Μπορεί να εμφανιστεί πρήξιμο των ιστών της ωχράς κηλίδας των ματιών μέχρι και τρεις μήνες μετά την επέμβαση για καταρράκτη
Μια νέα θεραπεία με ειδικές σταγόνες αποδείχθηκε αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του καταρράκτη σε σκύλους, χωρίς να χρειάζεται επακόλουθη χειρουργική επέμβαση. Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για νέες, λιγότερο επεμβατικές θεραπευτικές προσεγγίσεις και για τον άνθρωπο.
Προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα πώς το μάτι προλαμβάνει φυσιολογικά αυτή τη συνένωση ώστε ο φακός να παραμείνει διαφανής, οι ερευνητές μελέτησαν γονίδια από δύο συγγενικές οικογένειες στις οποίες είχαν εμφανιστεί περιστατικά καταρράκτη εκ γενετής.
Διαπιστώθηκε πως στις οικογένειες αυτές υπήρχε κληρονομικό υπόβαθρο μεταλλάξεων σε ένα γονίδιο που παίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή ενός μικροσκοπικού μορίου που ονομάζεται λανοστερόλη (lanosterol). Στην κανονική της μορφή, η λανοστερόλη προλαμβάνει τη συνένωση των πρωτεϊνών του ματιού.
Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με σκύλους που είχαν εμφανίσει καταρράκτη, ώστε να εξετάσουν τις πιθανές επιδράσεις της λανοστερόλης στη συχνή νόσο των ματιών.
Έπειτα από έξι εβδομάδες θεραπείας με σταγόνες λανοστερόλης, ο καταρράκτης φάνηκε να συρρικνώνεται στα πειραματόζωα και ο φακός έγινε ξανά πιο διαυγής. Παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν σε πειράματα που περιελάμβαναν ανθρώπινα κύτταρα του ματιού και μάτια κουνελιών.
Τα αποτελέσματα αυτά είναι πολλά υποσχόμενα, όμως θα πρέπει να επιβεβαιωθούν και από επακόλουθα πειράματα ώστε να εξεταστεί εάν η εν λόγω θεραπευτική προσέγγιση είναι απολύτως ασφαλής και αν παρέχει μακροπρόθεσμα οφέλη.
Πηγές
https://www.onmed.gr/ygeia/story/332635/katarraktis-therapeia-me-eidikes-stagones–xoris-xeirourgeio
