Η καρδιακή ανεπάρκεια ορίζεται ως ένα σύμπλοκο κλινικό σύνδρομο που μπορεί να προκύψει από οποιαδήποτε λειτουργική ή δομική καρδιακή ανωμαλία που εμποδίζει την ικανότητα της κοιλίας να πληρούται ή να εκτοξεύει αίμα.
Εκτιμάται ότι η επίπτωση του συνδρόμου της καρδιακής ανεπάρκειας στο γενικό πληθυσμό είναι περίπου 2.6%. Αφορά σε μεγαλύτερη συχνότητα άνδρες ηλικιωμένους (>65 ετών), λόγω της αυξημένης επιβίωσης μετά από ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, όπως επίσης και λόγω της βελτίωσης της θεραπευτικής αγωγής της στεφανιαίας νόσου, των βαλβιδοπαθειών και της υπέρτασης .
Η οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, αποτελεί μια συχνή αιτία νοσηλείας και θνητότητας σε όλο τον κόσμο. Στην πλειονότητα των ασθενών, ως κλινικό σύνδρομο, μπορεί να αποτελεί απορρύθμιση χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας σε ασθενείς από τους οποίους οι μισοί περίπου (40-50%), έχουν διατηρημένο κλάσμα εξώθησης. Οι υπόλοιπες περιπτώσεις αποτελούν νεοεμφανιζόμενη καρδιακή ανεπάρκεια (de novo AHF), συνήθως ως αποτέλεσμα ενός οξέος στεφανιαίου συνδρόμου.
Αιτία της καρδιακής ανεπάρκειας είναι η στεφανιαία νόσος, το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, οι βαλβιδοπάθειες, οι πρωτοπαθείς νόσοι του μυοκαρδίου, η αρτηριακή υπέρταση, οι νόσοι του περικαρδίου, οι συγγενείς καρδιακές παθήσεις, η ενδοκαρδίτιδα, η μυοκαρδίτιδα, ο ρευματικός πυρετός, οι ταχυαρρυθμίες, οι όγκοι της Καρδιάς.
Με βάση την Αμερικάνικη Καρδιολογική Εταιρεία “American Heart Association – AHA” και το Αμερικάνικο Κολλέγιο Καρδιολογίας “American College of Cardiology – ACC” η καρδιακή ανεπάρκεια σταδιοποιείται ως εξής:
Α Σταδιο: Υψηλού κινδύνου για εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας (Αρτηριακή Υπέρταση, Στεφανιαία Νόσος, Σακχαρώδης Διαβήτης, Οικογενειακό ιστορικό Μυοκαρδιοπάθειας)
B Σταδιο: Ασυμπτωματική καρδιακή ανεπάρκεια (Προηγούμενο Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου, Συστολική δυσλειτουργία (αρ) κοιλίας, Ασυμπτωματική Βαλβιδοπάθεια)
Γ Σταδιο: Συμπτωματική καρδιακή ανεπάρκεια (Γνωστή δομική πάθηση της καρδιάς, Δύσπνοια, Κόπωση, Φτωχή ανοχή στην άσκηση)
Δ Σταδιο: Τελικού σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια (Σημαντικά συμπτώματα σε ηρεμία παρά τη βέλτιστη φαρμακευτική αγωγή)
Τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας οφείλονται στη μειωμένη καρδιακή παροχή και είναι τα εξής: κόπωση, αναιμία, ταχυκαρδία, ταχύπνοια, δύσπνοια, βήχας, θωρακικός πόνος, οιδήματα των κάτω άκρων και ειδικά στην περιοχή των σφυρών, συμφορητική ηπατομεγαλία, ναυτία και ανορεξία, διάταση των φλεβών του τραχήλου, πλευριτική συλλογή, σύγχυση, διαταραχές της μνήμης.
Η διάγνωση της καρδιακής απαιτεί κλινική εξέταση και λήψη λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού.
Απαραίτητο είναι και το καρδιογράφημα και το triplex καρδιάς.
Αν κρίνει αναγκαίο μπορεί να ζητηθούν τεστ κόπωσης, στεφανιογραφία, καθετηριασμός καρδιάς, αξονική και μαγνητική τομογραφία καρδιάς, βιοχημικές εξετάσεις (αιματοκρίτης, νεφρική και ηπατική λειτουργία, μέτρηση BNP).
Μετά τη διάγνωση της νόσου ακολουθεί η σταδιοποίησή της αναλόγως της σοβαρότητας της κατάστασης.
Πηγές
ESC Guidelines for the diagnosis and treatment of acute and chronic heart failure 2012. European Heart Journal (2012) 33, 1787–1847
Borlaug BA, Paulus WJ. Heart failure with preserved ejection fraction: pathophysiology, diagnosis, and treatment. Eur Heart J 2011;32:670–679.
Focused Update Incorporated Into the ACC/AHA 2005 Guidelines for the Diagnosis and Management of Heart Failure in Adults, Journal of the American College of Cardiology,2009, Vol.53, No 15,p e7-e10
Alehagen U, Lindstedt G, Eriksson H, Dahlstrom U. Utility of the amino-terminal fragment of pro-brain natriuretic peptide in plasma for the evaluation of cardiac dysfunction in elderly patients in primary health care. Clin Chem 2003; 49: 1337–46.
Hobbs FDR, Davis RC, Roalfe AK, Hare R, Davies MK. Reliability of N-terminal pro-BNP assay in diagnosis of left ventricular systolic dysfunction within representative and high risk populations. Heart 2004; 90 :866–70.
