Ο HPV (Human papilloma virus, Ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων) είναι ένας ιός που μολύνει το δέρμα και τις βλεννογόνους μεμβράνες των ανθρώπων.
Έχουν αναγνωριστεί 189 υπότυποι του ιού των θηλωμάτων (PV), από τους οποίους οι 120 υπότυποι προσβάλουν τον ανθρωπο –ιος HPV, και περίπου οι 40 είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενοι.
Κάποιες μορφές του HPV μπορούν να προκαλέσουν κονδυλώματα, ενώ κάποιες άλλες μορφές μπορεί να προκαλέσουν μόλυνση, η οποία να επιφέρει προ-καρκινικές δυσπλασίες.
Μια ομάδα περίπου 40 μορφών του HPV μεταδίδονται μέσω σεξουαλικής επαφής και μολύνουν την περιοχή των γεννητικών οργάνων.
Πιο συγκεκριμένα οι τύποι 6,11,40,42,43,44,55,61,70,72,81,83,84,89 μπορούν να προκαλέσουν κονδυλώματα, που δεν είναι καρκινογόνα.
Η εμμένουσα λοίμωξη προκαλείται με τους υψηλής επικινδυνότητας υπότυπους του ιου HPV, και πιο συγκεκριμένα τους τύπους 16,18,31,33,35,39,45,51,52,53,56,58,59,66,68,70,73,82,85, που έχουν την τάση να ενσωματώνονται στο ανθρώπινο γονιδιωμα (DNA) με αποτέλεσμα να οδηγούν αρχικά σε προκαρκινικες αλλοιώσεις– ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία τραχήλου (CIN), ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία του αιδοίου(VIN), ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία του πέους (PIN) και ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία του πρωκτού (AIN). Αυτές είναι προ-καρκινικές δυσπλασίες και ενδέχεται να εξελιχθούν σε καρκίνο.
Σύμφωνα με μελέτες, η Journal of the American Medical Association (Dunne, Eileen F. et al, 2007), ανακοινώνει ότι η μεγαλύτερη μετάδοση του ιού HPV (44.8%)φαίνεται να καταγράφεται στις γυναίκες, στις ηλικίες 20-24 ετών.
Επίσης έρευνες έχουν δείξει ότι το 26.8% των γυναικών ηλικίας από 14 έως 59 έχουν μολυνθεί από τουλάχιστον μιας μορφής HPV.
Ο HPV των γεννητικών οργάνων είναι αρκετά συνηθισμένος με τις στατιστικές να δείχνουν ότι πάνω από το 50% των γυναικών θα μολυνθούν από κάποιας μορφής σεξουαλικά μεταδιδόμενο τύπο του HPV.
Τα κονδυλώματα μπορεί να είναι δερματικά και να εντοπιστούν στα γόνατα και στους αγκώνες, πελματικά και να εντοπιστούν στο κάτω μέρος των ποδιών, γενετικά και να εντοπιστούν στα γεννητικά όργανα ή τον πρωκτό. Οι τύποι 6 και 11 του HPV έχουν βρεθεί να επηρεάζουν το αναπνευστικό.
Για να μεταφερθεί ο ιός, απαιτείται άμεση επαφή με το δέρμα ή με το βλεννογόνο των αλλοιώσεων από HPV. Το προφυλακτικό δεν παρέχει ουσιαστική προστασία ενάντια στον HPV, αλλά μειώνει τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού.
Διάγνωση του HPV γίνεται με το Τεστ Παπανικολάου καθώς και με HPV DNA TEST, το οποίο μας αποκαλύπτει τον υπότυπο του ιού.
Το 2006 εγκρίθηκε η χορήγηση του εμβολίου Gardasil, που προστατεύει τον οργανισμό από τους τύπους 6,11,16 και 18, από τους οποίους μόνο οι 16 και 18 μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.
Το 2007 εγκρίθηκε στην Ευρώπη η χορήγηση του εμβολίου Cervarix, το οποίο παρέχει υψηλή προστασία από τους ΗPV τύπους 16 και 18 (υπεύθυνοι για το 71% των περιπτώσεων καρκίνου τραχήλου της μήτρας).
Τον Ιούλιο του 2009 ανακοινώθηκε σε μια μεγάλη κλινική μελέτη ότι το Cervarix προλαμβάνει συνολικά πέντε ογκογόνα στελέχη του ιού HPV εκτός από τους 16 και 18 δίνοντας έτσι επιπλέον προστασία από τον καρκίνο κατά 11-16%.
Μελέτες έχουν καταδείξει ότι ο συνδυασμός εμβολιασμού και τακτικού προληπτικού ελέγχου με το Τεστ Παπ μπορούν να μειώσουν την εμφάνιση καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας κατά 94%.
Συχνά δημιουργούνται ερωτήματα σχετικά με την επίδραση που μπορεί να έχει ο ιός στη γονιμότητα της γυναίκας, αλλά και στην έκβαση μιας εγκυμοσύνης.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η λοίμωξη από τον ιό HPV δεν επηρεάζει τη γονιμότητα και ούτε θα πρέπει να επηρεάσει το πλάνο για μια μελλοντική κύηση. Επίσης, η ύπαρξη του ιού στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας δεν επηρεάζει την έκβαση της κύησης ούτε αποτελεί κριτήριο για τη μέθοδο που θα γίνει ο τοκετός.
Στις γυναίκες που έχουν ήδη αλλοιώσεις στον τράχηλο και θέλουν να προγραμματίσουν εγκυμοσύνη, πρέπει να γίνει η κατάλληλη διερεύνηση για διάγνωση της βαρύτητας της βλάβης. Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται πρώτα να θεραπευτεί η βλάβη και ύστερα να ξεκινήσει η διαδικασία επίτευξης κύησης.
Εάν προκύψει ένα παθολογικό τεστ Pap κατά τον έλεγχο μίας γυναίκας που έμεινε ήδη έγκυος, χρειάζεται να εκτιμηθεί η βαρύτητα της βλάβης. Στη συνέχεια αποφασίζεται από τον ιατρό, εάν απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση.
Τέλος, χρειάζεται να αναφέρουμε ότι ο ιός δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τον οργανισμό. Μολύνει τα κύτταρα και παραμένει για πάντα μέσα τους. Όμως οι δυσπλασίες και τα κονδυλώματα μπορούν να αφαιρεθούν.
Οι θεραπευτικές μέθοδοι για την αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων κρίνεται ανάλογα με το περιστατικό. Μπορεί να συσταθεί φαρμακευτική θεραπεία ή να εφαρμοστεί η κρυοθεραπεία (κρυοπηξία), η διαθερμοπηξία (ηλεκτροκαυτηρίαση), το laser και η χειρουργική αφαίρεση.
Πηγές
http://www.imop.gr/uroprevent/ios-twn-anthrwpinwn-thhlwmatwn-hpv
http://www.hpvsociety.gr/index.php/test/199-faqhpv
https://www.alphaprolipsis.gr/iatrika-themata/iatrika-arthra/ola-osa-prepei-na-xereis-gia-ta-kondylomata-0
