Οι γονείς θα πρέπει να παραμείνουν ήρεμοι πριν, κατά την διάρκεια και μετά την αιμοληψία του παιδιού. Ακόμα και αν το παιδί δεν συνεργάζεται, κλαίει ή παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά, οι ίδιοι οφείλουν να παραμένουν ήρεμοι και να μην δείχνουν την συναισθηματική τους φόρτιση.Τονίζουμε πως ακόμα και αν ίδιοι φοβούνται την διαδικασία της αιμοληψίας ή έχουν άγχος για τα αποτελέσματα των εξετάσεων των παιδιών τους, ο πανικός δεν βοηθά το παιδί, και την διαδικασία της αιμοληψίας.
Οι γονείς θα πρέπει να εμπιστευτούν τους έμπειρους αιμολήπτες που δεν έχουν σκοπό να βλάψουν το παιδί, απλώς να πάρουν την κατάλληλη ποσότητα αίματος με ορθό τρόπο, έτσι ώστε να μην επηρρεαστεί και το αποτέλεμα μιας εξέτασης από την αιμοληψία. Γονείς και αιμολήπτες χρειάζεται να συνεργαστούν προκειμένου το παιδί να καταννοήσει ότι ή όλη διαδικασία της αιμοληψίας είναι κάτι που γίνεται με σκοπό τον έλεγχο της υγείας που είναι το πολυτιμότερο αγαθό.
Οι αιμολήπτες ανάλογα με την ηλικία του παιδιού θα συστήσουν στο γονέα τον τρόπο που θα κρατήσουν το παιδί τους προκειμένου να γίνει η αιμοληψία. Στον χώρο της αιμοληψίας δεν επιτρέπεται να βρίσκονται πολλά άτομα γιατί το παιδί αισθάνεται άγχος.
Το παιδί μπορεί να κλάψει, να φωνάξει ή να αρνηθεί να γίνει η διαδικασία της αιμοληψίας. Όμως ο γιατρός έχει συστήσει για κάποιο λόγο τις εξετάσεις που πρέπει να γίνουν για την ασφάλεια και την καλή υγεία του παιδιού. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να ξεχνούν οι γονείς και να υποκύπτουν στις αντιδράσεις των παιδιών.
Επίσης κατά την εισαγωγή της βελόνας στην διαδικασία της αιμοληψίας, η αίσθηση του πόνου είναι αμελητέα, κατά την διάρκεια της λήψης αίματος, τείνει να γίνει μη αισθητή και στο τέλος με την εξαγωγή της βελόνας, η αίσθηση του πόνου, επίσης αμελητέα. Όλα αυτά με την προυπόθεση ότι γίνεται σωστή ακινητοποίηση του άκρου που θα γίνει η αιμοληψία και του σώματος του παιδιού. Γιατί το παιδί έχοντας άρνηση για την αιμοληψία μπορεί να θελήσει να τραβήξει το χέρι του, την ώρα της αιμοληψίας και να τραυματιστεί. Μπορεί επίσης να αυτοτραυματιστεί χρησιμοποιώντας άλλα μέλη του σώματος του προσπαθώντας “να κρυφτεί από την βελόνα”. Για αυτό είναι απαραιτητο οι γονείς να εμπιστευονται τον αιμολήπτη, να τον ακούν και να συνεργάζονται μαζί του.
Γιατί το παιδί κλαίει τόσο πολύ κατά την διάρκεια της αιμοληψίας..
‘Οχι πάντως επειδή πονάει και υποφέρει…
Κλαίει γιατι δεν προετοιμάστηκε για την διαδικασία της αιμοληψίας…
Κλαίει γιατί δεν έχει κατανοήσει την διαδιακάσια της αιμοληψίας…
Κλαίει γιατί οι γονείς μεταδίδουν με τον τρόπο τους το άγχος τους στα παιδιά…
Κλαίει όταν δεν γίνεται σωστή και κατάλληλη προσέγγιση από το ιατρικό προσωπικό και τους αιμολήπτες…
Κλαίει γιατί ακόμα και αν όλα τα παραπάνω γίνονται όρθα… για το παιδί στην αρχή η πρώτη του αιμοληψία είναι κάτι το άγνωστο…
Επίσης κλαίει γιατί ακινητοποιείται για να γίνει σωστά η αιμοληψία.
Πριν γίνει η αιμοληψία μιλήστε στο παιδί για την διαδικασία. Όσο μικρό και αν είναι, θα καταλάβει γιατί πάμε να κάνουμε την εξέταση, εάν το εξηγήσουμε με λόγια απλά-κατάλληλα προς την ηλικία του.
Η αιμοληψία θα μας δώσει στοιχεία για την παρακολούθηση της υγείας του παιδιού, είναι απαραίτητη και καλό θα είναι να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας…
