Η Επισκληρίδιος τοπική νάρκωση απελευθερώνει σε υψηλό βαθμό την επίτοκο από τους πόνους διαστολής του τραχήλου και επιτυγχάνει έναν εντελώς ανώδυνο τοκετό.
Οι πρώτες δημοσιεύσεις υπαραχνοειδούς και επισκληριδίου αναισθησίας και νευρικών αποκλεισμών σε μαιευτικά περιστατικά, εμφανίζονται μεταξύ 1900 και 1930. Το 1943, οι Hingson και Edwards, δημοσίευσαν την πρώτη συνεχή επισκληρίδιο (ουραία) αναλγησία, για τοκετό, όπως εφαρμόζεται και σήμερα.
Στην Επισκληρίδιο νάρκωση, τα τοπικά αναισθητικά εγχύονται μέσω ενός πολύ λεπτού στρογγυλού και εύκαμπτου καθετήρα γύρω από το φλοιό του Νωτιαίου Μυελού κι έτσι διακόπτεται η μεταφορά της αισθήσεως του πόνου στον Εγκέφαλο.
Η κάθε δόση φαρμάκου διαρκεί από 1 έως 2 ώρες. Η διάρκεια εξαρτάται από το στάδιο του τοκετού, την ταχύτητα της εξέλιξής του και από διάφορους άλλους παράγοντες, όπως ο διαφορετικός ρυθμός μεταβολισμού του κάθε ανθρώπου. Η τοποθέτηση του επισκληρίδιου καθετήρα δίνει την δυνατότητα να χορηγούμε παυσίπονο, όποτε χρειαστεί η επίτοκος, ώστε να έχει επαρκή αναλγησία σε όλη τη διάρκεια του τοκετού.
Καθ’ όλην τη διάρκεια της δράσεως του τοπικού αναισθητικού, μετριάζεται και η κινητικότητα των κάτω άκρων. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μετά από μια τέτοια αναισθησία, μπορεί να επέλθει ελαφρύς πονοκέφαλος, ενώ κατά τη διάρκειά της να παρατηρηθεί παροδική πτώση της πιέσεως.
Σήμερα η εφαρμογή της επισκληριδίου αναλγησίας αποτελεί μια μέθοδο διαδεδομένη και δημοφιλή, για την επίτευξη ανώδυνου τοκετού και δίνει τη δυνατότητα σε ένα μεγάλο αριθμό γυναικών να γευθούν χωρίς πόνους τη χαρά του ευτυχούς γεγονότος του τοκετού.
