Η επιληψία είναι µία νευρολογική διαταραχή.
Αιτίες για την επαγωγή της µμπορεί να είναι είτε περιβαλλοντικές ή γενετικές.
Οι κρίσεις αποτελούν χαρακτηριστικό της νόσου και κατηγοριοποιούνται σε εστιακές και γενικευµένες.
Οι εστιακές εμφανίζονται σε νευρωνικά δίκτυα του ενός ηµισφαιρίου και µπορεί να είναι τοπικά περιορισµένες ή και πιο εκτεταµένες.
Οι γενικευµένες επιληπτικές κρίσεις εµπλέκουν νευρωνικά δίκτυα και των δύο ηµισφαιρίων, τα οποία µπορεί να περιλαµβάνουν φλοιικές και υποφλοιικές περιοχές και όχι απαραίτητα ολόκληρο το φλοιό.
Μια επιληπτική κρίση μπορεί να εκδηλωθεί με σπασμούς, αισθητικές διαταραχές, δυσκολία λόγου, ακράτεια ούρων και κοπράνων.
Η διάγνωση κρίνεται στην αναγνώριση του είδους της επιληπτικής κρίσης, τον καθορισμό της επιληψίας και την αναγνώριση του επιληπτικού συνδρόμου.
Καθοριστικό ρόλο παίζουν οι απεικονιστικές εξετάσεις, η μαγνητική τομογραφία και το ηλεκτρομυογράφημα.
Πηγές
A practical clinical definition of epilepsy Robert S. Fisher et al Epilepsia, 55(4):475–482, 2014
Chapell R, Reston J, Snyder D,et al. Management of treatmentresistant epilepsy. Volume 1: evidence report and appendices. Volume 2: evidence tables. Drug treatment strategies. Rockville, MD, USA: Agency for Healthcare Research and Quality. Evidence Report/ Technology Assessment; 77. 2003.
