Η δυσφαγία είναι oποιαδήποτε διαταραχή παρεμβαίνει στο μηχανισμό της κατάποσης και δυσχεραίνει ή καταργεί την απρόσκοπτη μεταφορά τροφής και υγρών από το περιβάλλον στο στομάχι, επηρεάζοντας δυσμενώς την επαρκή σίτιση και ενυδάτωση.
Η δυσφαγία μπορεί να παρατηρηθεί σε όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική έως την τρίτη ηλικία, ενώ η έκταση του προβλήματος ποικίλει, από μία μικρή δυσχέρεια έως την πλήρη αδυναμία καταπόσης.
Το ποσοστό της δυσφαγίας από ινστιτούτα αντιμετώπισης οξέων περιστατικών κυμαίνεται στο 25-45 % όλων των ασθενών.
Συμπτώματα
- Αίσθημα υπολείμματος στο φάρυγγα
- Βήχας με τη λήψη τροφής ή υγρών
- Υγρή φωνή ή γουργούρισμα κατά ή μετά σίτιση
- Παρατεινομένη διάρκεια μάσησης ή και κατάποσης
- Διαφυγή υγρών ή τροφής από τα χείλη
- Αδυναμία κατάποσης
- Υποτροπιάζουσες λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού
- Απώλεια βάρους
- Αφυδάτωση
- Διαταραχές μεταβολισμού
Μπορεί να οφείλεται σε παθήσεις της κεφαλής και του τραχήλου, κακοήθειες στην περιοχή του στόματος, του φάρυγγα, του λάρυγγα, της υπερώας, σε νευρομυϊκές παθήσεις, σε νευρολογικές παθήσεις σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια ή να προκύπτει μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, επιπλοκές σε χειρουργικές επεμβάσεις ή ακτινοσκόπηση στην περιοχή της κεφαλής και του τραχήλου.
Η διάγνωση μπορεί να γίνει με την Flexible Εndoscopic Εvaluation of Swallowing – ενδοσκοπική εκτίμηση της κατάποσης με το εύκαμπτο ρινοφαρυγγολαρυγγοσκόπιο και τις απεικονιστικές εξετάσεις ανάλογα το περιστατικό και τα παρουσιαζόμενα συμπτώματα.
Πηγές
Bigenzahn, W., Denk, D. M. (2007). Στοματοφαρυγγικές Δυσφαγίες. Μετάφραση: Αναγνώστου, Ε., Μοσχοβάκης, Ε. Αθήνα Π. Χ. Πασχαλίδης.
Cichero, J., Murdoch, B. (2006). Dysphagia – Foundation, Theory and Practice. England: John Wiley and Sons
Groher, Μ. E. (1997). Dysphagia [Diagnosis and Management]. Washihgton: Butterworth – Heinemann
Μεσσήνης, Λ., Αντωνιάδης, Γ. (2001α ). Διαταραχές Κατάποσης – Δυσφαγία. Αθήνα Έλλην.
