Ο καθαρός διαλείπων καθετηριασμός πρωτοεισήχθηκε από τον Lapides στις αρχές της δεκαετίας 1970.
Με την μέθοδο του διαλείποντος καθετηριασμού, ο αποστειρωμένος καθετήρας εισάγεται και οδηγείται απαλά στην ουροδόχο κύστη μέσω της ουρήθρας για την αποστράγγιση των ούρων.
Ένας από του κυριότερους στόχους του διαλείποντος καθετηριασμού είναι η διατήρηση της καλής λειτουργίας των νεφρών, προλαμβάνοντας πιθανές βλάβες που μπορούν να προκύψουν από επιπλοκές, όπως η πυελονεφρίτιδα.
Ο διαλείπων καθετηριασμός στοχεύει στη μείωση των συμπτωματικών λοιμώξεων του ουροποιητικού, μέσω της πλήρους κένωσης της κύστης, γεγονός που δεν επιτρέπει τον επιπολασμό των βακτηριδίων σε κλινικώς υψηλά επίπεδα.
Συνήθως ο διαλείπων καθετηριασμός μπορεί να επιλεχθεί και να εφαρμοστεί:
- Μετά από χειρουργική επέμβαση ουροδόχου κύστης και διαταρραχές και παθήσεις ουροποιητικού συστήματος.
- Στην νευρογενή δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστης.
- Σε όγκους του κεντρικού νευρικού συστήματος
- Στην καλοήθης υπερπλασία του προστάτη
- Σε περιφερική νευροπάθεια
- Συρίγγια
- Σύνδρομο ιππουρίδας
Πηγές
Bardsley, A 2005, Use of lubricant gels in urinary catheterization, Nursing Standard, vol. 20, no. 8,
Endacott, R, Jevon, P & Cooper, S 2009, Clinical Nursing Skills, Oxford University Press, Oxford, New York.
