Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο είναι μια συστηματική αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από αρτηριακές ή/και φλεβικές θρομβώσεις, διαδοχικές αποβολές πριν από τη 10η εβδομάδα της κύησης ή ανεξήγητο θάνατο εμβρύου μετά από την 10η εβδομάδα της κύησης ή πρόωρο τοκετό κατά ή πριν από την 34η εβδομάδα της κύησης, θρομβοκυτταροπενία, αιμολυτική αναιμία.
Στο αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο παρατηρείται η σταθερή παρουσία ετερογενούς ομάδας αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων (αντιπηκτικό του λύκου [LAC], αντισώματα κατά καρδιολιπίνης [aCL IgG, aCL IgM], ή και αντισώματα έναντι της β2-γλυκοπρωτεΐνης Ι [αντι-β2GPI]).
Πονοκέφαλοι ή ημικρανίες στο ατομικό ιατρικό ιστορικό είναι μία από τις πρώτες εκδηλώσεις. Κλασικά συμπτώματα είναι η θρόμβωση και οι μαιευτικές επιπλοκές. Άλλες εκδηλώσεις είναι νευρολογικές ( παροδική εγκεφαλική ισχαιμία και ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο , απώλεια μνήμης, χορεία, σπασμοί και διαταραχές της όρασης ), καρδιαγγειακές ( στεφανιαία νόσος ), δερματολογικές ( δικτυωτή πελίωση , δερματικά έλκη , γάγγραινα των δακτύλων, υπονύχιες αιμορραγίες), αιματολογικές ( θρομβοπενία ), νεφρικές ( μικροαγγειακή θρόμβωση, νεφρική φλεβική θρόμβωση, στένωση της νεφρικής αρτηρίας ) και γαστρεντερικές.
