Συχνά ο κλινικός γιατρός έρχεται αντιμέτωπος με ασθενείς, που στο ιστορικό τους αναφέρουν αιφνίδιες πτώσεις στο έδαφος, χωρίς να αντιλαμβάνονται ή να θυμούνται κάτι που μεσολάβησε πριν την πτώση.
Ο γνωστός μηχανισμός δημιουργίας των αιφνίδιων πτώσεων είναι καρδιολογικός, νευρολογικός και μυοσκελετικός και σ’ αυτό το χώρο γίνεται συνήθως η αιτιολογική διερεύνηση.
Η τέταρτη αιτία αιφνίδιων πτώσεων σχετίζεται με διαταραχή της λειτουργίας του αιθουσαίου συστήματος, η οποία οφείλεται σε επιμένουσα χρόνια διαταραχή του συστήματος ισορροπίας και προσανατολισμού στο χώρο και κατ’ επέκταση της ικανότητας στήριξης του σώματος, σε συγκεκριμένη διαταραχή του αιθουσαίου συστήματος, όπως ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσεως ή του τύπου κουπουλολιθίασης / καναλολιθίασης του οπισθίου λαβυρίνθου ή του τύπου Nucleo – Reticular του κεντρικού αιθουσαίου νευρώνα και σε αίτια μη αιθουσαίας αιτιολογίας, τα οποία όμως με δευτεροπαθή μηχανισμό μπορούν να διαταράξουν τη λειτουργία του αιθουσαίου συστήματος.
Οι συνηθέστερες αιτίες με δευτεροπαθή επίδραση στο αιθουσαίο είναι η ημικρανία, η υπνική άπνοια, το σύνδρομο υπεραερισμού, η ενδοκρανιακή υπέρταση, η ορθοστατική υπόταση, η συγκοπή, τα παροδικά εγκεφαλικά επεισόδια, οι καρδιολογικές παθήσεις.
