Tα σωµάτια Cajal είναι πυρηνικά σωμάτια και αποτελούν ετερογενείς δομές που συνδέονται στο διάχυτο σκελετό.
Είναι μικρά (0.2-1.5μm μέση διάμετρο), μη μεμβρανικά οργανίδια και η αναλογία τους είναι μηδέν έως δέκα σωματίδια Cajal ανά πυρήνα, με τον αριθμό και το μέγεθος να διαφέρει ανάλογα προς τον κυτταρικό τύπο ή τη φάση του κυτταρικού κύκλου.
Τα σωματίδια Cajal δεν παρατηρούνται σε όλα τα είδη κυττάρων και ιστών, αλλά είναι ιδιαίτερα εμφανή σε ενεργά μιτωτικά κύτταρα, όπως τα καρκινικά και βλαστικά κύτταρα.
Ανακαλύφθηκαν από τον Santiago Ramon y Cajal το 1903 και εντοπίζονται στην περιφέρεια των πυρηνίσκων ή στο εσωτερικό τους.
Καταστρέφονται στη µίτωση και επαναδηµιουργούνται στην G1 φάση. Aποτελούν σηµεία βιογένεσης των snRNPs , επεξεργασίας των πρώιµων mRNA των ιστονών και συναρµολόγησης των συµπλόκων µεταγραφής.
Πηγές
Gerdes, M. G., Carter, K. C., Moen, P. T. Jr., Lawrence, J. B. (1994) Dynamic changes in the higher-level chromatin organization of specific sequences revealed by in situ hybridization to nuclear halos. J. Cell. Biol., 126, 289-304.
Murphy, C., Wang, Z., Roeder, R. G., Gall, J. G. (2002) RNA polymerase III in Cajal bodies and lampbrush chromosomes of the Xenopus oocyte nucleus. Mol. Biol. Cell., 13, 3466-3476.
