Το ουρηθρικό σύνδρομο ορίζεται ως συχνουρία και δυσουρία σε απουσία λοίμωξης, ενώ δεν υπάρχει ομοφωνία για τα κριτήρια διάγνωσης.
Τα συμπτώματα ελαττώνονται μετά την ούρηση.
Η αιτιολογία του συνδρόμου είναι άγνωστη. Ιστορικά είχε ενοχοποιηθεί η στένωση της ουρήθρας.
Σήμερα οι θεωρίες για την αιτιολογία του συνδρόμου αυτού αναφέρονται σε ορμονικές διαταραχές, φλεγμονή των αδένων του Skene και των περιουρηθρικών αδένων, αντίδραση σε κάποιες τροφές ή χημικά του περιβάλλοντος, αυξημένη ευαισθησία μετά κυστίτιδα ή τραυματική σεξουαλική επαφή.
Η κυστεοσκόπηση είναι συχνά απαραίτητη για να αποκλείσει άλλες παθήσεις που δίνουν παρόμοια συμπτώματα.
