Η καρδιακή τροπονίνη Ι (cTnI) είναι μία υπομονάδα του συμπλόκου ακτίνης-μυοσίνης, της συσταλτής πρωτεΐνης του μυικού ινιδίου που υπάρχει μόνο στο μυοκάρδιο.
Η τροπονίνη Τ (cTnT) και η ειδική καρδιακή τροπονίνη Ι, είναι οι δύο ισομορφές που διαρρέουν στην κυκλοφορία του αίματος κατά τη διάρκεια της μυοκαρδιακής νέκρωσης και
έχουν παρόμοια ακρίβεια στην αναγνώριση της οξείας μυοκαρδιακής βλάβης.
Οι καρδιακές τροπονίνες μπορούν να αυξηθούν σε:
- Χρήση καρδιοτοξικών φαρμάκων
- Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
- Δερματομυοσίτιδα
- Νεφρική νόσο
- Έμφραγμα του μυοκαρδίου
- Μυοκαρδίτιδα
- Περικαρδίτιδα
- Πολυμυοσίτιδα
- Πνευμονική εμβολή
Συγκεκριμένα, μετά από μυοκαρδιακή βλάβη (έμφραγμα μυοκαρδίου):
- Η τροπονίνη I αυξάνει σε 3-6 ώρες, οι μέγιστες τιμές της εμφανίζονται σε 14-20 ώρες και επιστρέφει στα φυσιολογικά όρια σε 5-7 ημέρες.
- Η τροπονίνη T αυξάνει σε 3-12 ώρες, οι μέγιστες τιμές της εμφανίζονται σε 12-24 ώρες και επιστρέφει στα φυσιολογικά όρια σε 10-15 ημέρες
Ψευδώς θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχουμε σε:
-Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
-Στις μυοπάθειες
-Σε παρουσία ετεροφιλικών αντισωμάτων
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη σε ασθενείς με προκάρδιο πόνο χωρίς έμφραγμα του μυοκαρδίου, ακόμη και τα ελαφρώς αυξημένα επίπεδα της καρδιακής τροπονίνης Τ σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο μακροχρόνιας θνησιμότητας.
Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 20.000 ασθενείς που παρουσιάστηκαν στα ιατρεία επειγόντων περιστατικών με πόνο στο στήθος και υποβλήθηκαν σε μέτρηση της υψηλής ευαισθησίας καρδιακής τροπονίνης Τ. Ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με οξεία αύξηση της τροπονίνης αποκλείστηκαν. Το 99ο εκατοστημοριακό σημείο αποκοπής για την τιμή της τροπονίνης στη μελέτη ήταν 14 ng / L.
Κατά τη διάρκεια περίπου 3 ετών παρακολούθησης, το 7% των ασθενών πέθανε. Ο ετήσιος ρυθμός θνησιμότητας όλων των αιτιών ήταν χαμηλότερος (0,5%) μεταξύ των ατόμων με επίπεδα τροπονίνης κάτω από 5 ng / L και στη συνέχεια αυξήθηκε με αυξανόμενο επίπεδο τροπονίνης – φθάνοντας το 33% σε επίπεδα τροπονίνης των 50 ng / L ή υψηλότερα. Μετά από πολυπαραγοντική προσαρμογή, ο κίνδυνος θνησιμότητας διπλασιάστηκε σε επίπεδα τροπονίνης 5-9 ng / L (έναντι <5 ng / L) και ήταν δεκαπλάσιος σε επίπεδα τροπονίνης 50 ng / L ή υψηλότερα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές τα αποτελέσματα αυτά είναι διαφωτιστικά καθώς είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα υψηλά επίπεδα ευαισθησίας της Τροπονίνης Τ – ακόμη και όταν είναι σταθερά – σηματοδοτούν υψηλότερο κίνδυνο τριετούς θνησιμότητας.
Πηγές
http://www.hcs.gr/default.aspx?pageid=609
http://www.onlinejacc.org/content/70/18/2226
